Enrico Vignati ci parla de “I trì di' dèla Mèrla”

Ghe sème, i tri di' dèla mèrla ièn rüvadi anca stann.

Ma perchè i se ciàmun insì?

Chisà quante volte se l'ème dumandáde, e chisà se anca quei giùn se la dumandun.

Bèn, gh'è diverse storie a pruposite e me vöri cüntàve quèla che me piaŝ püsè.

Gh'era una merla che tüti i ani l'èra ciapàda de mira dal mèŝ de genár, che nei ultimi di el se divertiva a fa rüvà el ŝel.

La mèrla alura l'èva decis da sta' scuŝa in un camén bèla regues'cia e gnì föra al prime de febràr.

Quande l'ha fai ugèn dal camén e l'ha viste che genár l'èra pasàde l'è gnüda föra e la cumenciàde a töl sü in gir.

Genàr alura per vendicàss el sa' fai prestà tri di da febrar, el 29, 30 e 31 (insì l'è diventáde püsè lunghe e febrar püsè cürte) e chi di li l'ha fai rüvà el vènte ŝelàde dal Polo Nord, per faghe un dispète ala Mèrla, che l'è stai insì custrèta a rintanàss amó nel camén.

Enrico Vignati