Facciamo un tuffo nel passato e parliamo de "l’ingürièra"

L’ingürièra

Adès l’è gran difìcil truài in gir, l’ültema che ghèveme l’èra süla circuvalasiòn, atàche a Bataglia el gumìsta.

Nà volta ghe n’èra in gir pèr el paìš, l’èra el gran ritrovo per l’estàde; quater cantìri, trè ramère e l’èra prunta, cui so taulén de lègne e le banchète, suta un tèce de canète pèr l’umbrìa.

Fèva còlde, gh’èra  la pulver, e l’ingüria l’èra el noste refrigerio, una fèta bèla rusa, frèsca giüsta de giasèra, la ghitàra sèmper prunta, per una bèla cantadìna.

Te vegnìva anca i barbisi, da un’urègia fina a l’ oltra e ala fen, atàche ala rüsca, te guardèvi tüte inturne se anca i oltri ièun finide, te se sentivi sulevade.

Po’ cui didi impatacàdi, te saltèvi in biciclèta, la seràda l’èr finìda, la to’ gula sudisfàda.

Na’ lavàda, na’ pisàda, l’èr  finìda la giurnada.


Enrico Vignati