I Custodi del Dialetto Barasino
Mê šiu Giuanòn l’èr màgher ’me ’n ciòde e picinén de statüra (e l’èr per quèl che la ciamèvun Giuanòn). La sô dòna, invéce, l’èra grànda e gròsa, la sarà stài vutànta chìli: la se ciamèva
Ritén.
L’è un bucòn dela nosta storia, cumerciàl e anca suciàl, l’èra el vanto del paìs, corde in gir per tüte el munde, l’èr terùr per i picinén chi stüdièvun no a scola, la minàcia semper quela, da finì a fa el santé.
Adès la par ‘na storia… Vegnèva la “Vitòria” E tüta la Cuntrada, la Costa e Puscastél l’èra ‘na sbandierada de sandaline a ‘l cìel.
Gìnu e Marìa j?èrun pensiunàdi, spušàdi urmài da tànti àni, bràva gènte, gnèn da di’: i catèvun lite de spès, ma i se vurèvun bèn.
Ier de sira son ‘ndai in lete, sèri strache per dabòn, me son impapinàde sübete, gh’è stai propi gnèn da fa. Sèri li sül me cüsén e la testa l’è partida, l’è sgulada fin la in volte,
due i sogni ièn realtà.
La quarta de setèmber rüva la “Delurata”e tüti i büsmarö che stà in Busamartèn i èn pègiu che i fiulèn.
Ginèta, da giùna, l’èra ’na bèla fiöla e la gh’èva tanti giùn che ghe stèva adré. Vön de quèsti l’èra Lüišén d’la Còsta, fradél de Marièta, una fiufèla sènsa sentimènti.
Riproduzione Riservata