I Custodi del Dialetto Barasino
Ginèta, da giùna, l’èra ’na bèla fiöla e la gh’èva tanti giùn che ghe stèva adré. Vön de quèsti l’èra Lüišén d’la Còsta, fradél de Marièta, una fiufèla sènsa sentimènti.
Oh fiöi che buntà ! Cul sücher, lüstre, vöde o cul ripièn. L’è la nosta specialità, e una volta l’ane i ghe ciapùn per la gula. I furesteri i san no se ièn, ia cunfùndun cun quele de Parùna, biscutén de pasta frola che te trövi ‘ndle butighe.
Per la festa de San Roche, tüti quanti i gusatòn i te fàn sü ‘n quarantote da’l Ver?è a’l Pescheròn. Questa l’è no ‘na balota: prima l’èr ‘pèna un riòn, ma adès,, cun el Pilota, Busaroche l’è un pais propi…tan’ me quan’ se dis!
A bas àla Costa, a l’ìšula, ghe stèva Gén, el fèva el pescadù, l’èra sèmper in da par lü, ghe piašèva no spartì i pèsi cun i òltri; quèi d’la Costa la ciamèvun el pescadù sulitàri.
Son chi cume i fiülén che guardi föra dala finèstra, parpàie bianche che i parun una tènda fra ti e el munde, e un tapetén bianche pugiàde sü l’èrba del giardén.
-Suna i bòti a’l campanén: un chidön indumadès l’ha tirade el scalfarén.
Trešìna e Pìna i se trövun al mercà cùme tuti i merculdì. - Pìna, Pìna! - vùša Trešìna - T’el sè che sèri dal dutùr e ò truàde Gìna, la dòna de Pandur?
Riproduzione Riservata