I Custodi del Dialetto Barasino
Quan’ che s’èri picinén me purtèva me papà cu’ un scartòce de luèn, in castèl, in lanselà
in de Rinaldu el magatlè tüti i dì ‘l fèva balà un burdèl de magatèi. Un spetacul de quèi bèi!
Nèi tèmpi indré, la mišéria l’èra tànta. Àla Masàja Bàsa ghe stèva el Gnàm cun la sô dòna e quàter fiöi.
Merculdì e dumìnica, du giurnàde impurtanti per el noste paìš, in piàsa se truèva i mediatùri, i paišàn i rüvèun dale casìne del circundàri, se püdèva no mancà, davanti a un bicér se parlèva de afàri.
L’ustaria del campanén j ghe di?un “ Circulén”. L’èra un Circul, chi ani là. Per iscriti: i cavafià.
Mê šiu Giuanòn l’èr màgher ’me ’n ciòde e picinén de statüra (e l’èr per quèl che la ciamèvun Giuanòn). La sô dòna, invéce, l’èra grànda e gròsa, la sarà stài vutànta chìli: la se ciamèva
Ritén.
L’è un bucòn dela nosta storia, cumerciàl e anca suciàl, l’èra el vanto del paìs, corde in gir per tüte el munde, l’èr terùr per i picinén chi stüdièvun no a scola, la minàcia semper quela, da finì a fa el santé.
Adès la par ‘na storia… Vegnèva la “Vitòria” E tüta la Cuntrada, la Costa e Puscastél l’èra ‘na sbandierada de sandaline a ‘l cìel.
Riproduzione Riservata