I Custodi del Dialetto Barasino
La testa basa, i ugiài in funde al nas, i brasi piegati che i tègnun le güge suta sèa.
Sü la baia lur i stèvun pròpi ‘n gran bèl palassi ch’el guardèva inver la piassa.
Se sa no da ‘n duè ch’i gnèvun: “i Barasa” i se ciamèvun. Tüti chi Santangiulén ch’i èrun soci sò de lur se ciamèvun “Barasén”.
Al’išula dî pescadù, in fàcia a Cechén el legnamè, gh’èra la butìga del vedriè.
Vöri fa un pas indré, prima da cumincià a cüntà cume nöme la pasèveme una note insì impurtante, e turnà a tanti ani fa quande nèla Cesa Granda gh’èra Mèsa a mešanote.
Gh’è Sant’Angel ch’el se vanta de’l castel, de la sò Santa, de un bumbòn dür e rutunde. Què l’è tüte ‘l noste munde.
Sèreme nel 1925, in pièna estàde. La circunvalasiòn la gh’èra namò e in paìš de màchine na girèva bèl’e mìa. Ch’le quàter che gh’èra a Sant’Angel j?èrun sèmper s?le stràde per Lòde, Milàn, Pavìa.
La prima roba che vedèvi la matìna apèna verìvi i ögi, atravèrse le tènde dèla finèstra che dèva vèr la curte.
Riproduzione Riservata